Άρθρο (αναδημοσίευση από το περιοδικό "ΤΑ ΔΕΟΝΤΑ ΤΩΝ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΑΙΩΝ" του Συνδέσμου Σαρακατσαναίων Ν.Φθιώτιδας)του Δημητρίου Κατσαρού -Δικηγόρου- Πρώην Προέδρου της Π.Ο.Σ.Σ.
Ο Τρόπος λειτουργίας των ΣυλλόγωνΈχουμε πει πολλές φορές ότι, όσοι συμμετέχουν στα Δ.Σ των Συλλόγων είναι συνειδητοί υπηρέτες της παράδοσης και της πολιτιστικής κληρονομιάς .Αφιερώνουν χρόνο από την προσωπική , οικογενειακή και επαγγελματική τους ζωή χάριν αξιών , αρχών και ιδανικών.
Η συμπεριφορά τους ξεχωρίζει σε σχέση με αυτή των περισσοτέρων, που ασχολούνται με τους διάφορους τομείς της δημόσιας ζωής και οι οποίοι διακρίνονται κυρίως για την ποικιλόμορφη μετριότητά τους. Σε τέτοιους μαχητές της παράδοσης οφείλονται τα όσα καλά κάναμε στη συλλογική ιστορική μας διαδρομή, στην οποία αναπόφευκτα υπήρξαν και διαστήματα αδράνειας και μετριότητας.
Ποτέ όμως δεν υπήρξαν συμπεριφορές ικανές να ακυρώσουν τον σκοπό, τον ρόλο και την συλλογική μας αποστολή. Δεν υπήρξαν φαινόμενα ανάλογα με αυτά που μαστίζουν επί χρόνια τώρα τη δημόσια ζωή του τόπου μας. Πέρα από τον ανθρώπινο παράγοντα, ο λόγος ήταν η τήρηση κάποιον αρχών στη διοικητική λειτουργία των συλλόγων, οι οποίες είναι διαχρονικές και αυτονόητες.
Η διαδικασία της παράδοσης – παραλαβής, ανάμεσα στο απερχόμενο και στο νέο Δ.Σ, δεν είναι τύπος αλλά ουσία, που διασφαλίζει αν μη τι άλλο, τη σοβαρότητα του φορέα αλλά και των προσώπων που τον διοικούν . Το ίδιο και η τήρηση παραστατικών στοιχείων πάσης φύσεως δαπανών , η έκθεση εξελεγκτικής επιτροπής, καθώς και η λογοδοσία στη Γενική Συνέλευση, στην οποία πρέπει να προσφεύγει με σεβασμό το κάθε ΔΣ, το οποίο επίσης πρέπει να λειτουργεί συλλογικά. Ενέργειες που στοχεύουν στην «απλοποίηση» των παραπάνω θεσμοθετημένων, σε κάθε περίπτωση διαδικασιών , μπορεί να είναι αθώες – αφελείς , ενδέχεται όμως να είναι προσχηματικές και να υποκρύπτουν αξιοκατάκριτες, κατ’ επιεική έκφραση, συμπεριφορές.
Αυτό απέδειξε η πρόσφατη αρνητική εμπειρία, στην κορυφή της συλλογικής μας λειτουργίας, η οποία ουσιαστικά κατέδειξε την μεγάλη κρίση και παρακμή, που διέρχεται σήμερα ο χώρος μας, από την οποία πρέπει να βγούμε σύντομα. Αν αυτό δεν γίνει, θα αντιμετωπίσουμε υπαρξιακό πρόβλημα, δεδομένου ότι το κορυφαίο αυτό αρνητικό φαινόμενο προσβάλλει το θεμέλιο της εθελοντικής συμμετοχής και προσφοράς.
Η εμπειρία επίσης έδειξε ότι ο σεβασμός στη θεσμοθετημένη διαδικασία ανάδειξης των οργάνων είναι και αυτό ζήτημα ουσίας και όχι τύπου. Οι αρχαιρεσίες για την ανάδειξη των οργάνων των συλλόγων και των αντιπροσώπων στη Γ.Σ της ΠΟΣΣ γινόταν – στους συλλόγους που λειτουργούν πραγματικά – το πρώτο τρίμηνο του έτους, που συνέπιπτε με την εκλοαπολογιστική συνέλευση της ΠΟΣΣ, η οποία ελάμβανε χώρα στο τέλος Μαρτίου . Τούτο, πέραν του ότι ήταν θεσμοθετημένο, ήταν και σύμφωνο προς την νομιμότητα των αρχαιρεσιών . Διαπιστώνεται όμως σήμερα ότι και αυτή η διαδικασία έχει «απλοποιηθεί». Αρχαιρεσίες γίνονται, όπου γίνονται!!!,κατά το δοκούν και κατά το πώς ¨βολεύεται» κάποιος ή κάποιοι. Έτσι , ενδέχεται και ίσως έχει συμβεί, αντιπρόσωπος συλλόγου, που έχει λήξει η διετής θητεία του, να είναι υποψήφιος στις αρχαιρεσίες για ανάδειξη του Δ.Σ της ΠΟΣΣ, να εκλεγεί και ακολούθως, μετά από μια βδομάδα να μην εκλεγεί αντιπρόσωπος στις αρχαιρεσίες του συλλόγου ή να μην είναι υποψήφιος….Αυτό σημαίνει ότι έχουμε ένα ΔΣ της ΠΟΣΣ με αμφισβητούμενη, τουλάχιστον, νομιμότητα. Ενδέχεται όμως να έχουμε και μεθόδευση, η οποία νοθεύει τη βούληση της Γ.Σ, σύμφωνα με τις επιδιώξεις αυτού, που ενεργεί προς αυτή την κατεύθυνση.
Άρα λοιπόν , η θεσμική λειτουργία του κάθε φορέα δεν είναι αφόρητη τυπολατρεία. Η επίκληση ενός τέτοιου επιχειρήματος αποδείχθηκε ότι ήταν προσχηματική και εξέθρεψε τα γνωστά αρνητικά φαινόμενα που περιγράψαμε. Ο σεβασμός στη Γενική Συνέλευση του συλλόγου, εξοπλίζει τη δράση του με όρους διαφάνειας και αξιοπιστίας. Μια αξιοπιστία που την έχουμε ανάγκη σήμερα παρά ποτέ. Για να πνεύσει καθαρός αέρας, να φύγει η μπόχα της καμαρίλας, να έλθει πάλι η ελπίδα και τα νέα πρόσωπα, για την αναγέννηση σε όλα τα επίπεδα της συλλογικής μας λειτουργίας.
Ο Τρόπος λειτουργίας των Συλλόγων
Η συμπεριφορά τους ξεχωρίζει σε σχέση με αυτή των περισσοτέρων, που ασχολούνται με τους διάφορους τομείς της δημόσιας ζωής και οι οποίοι διακρίνονται κυρίως για την ποικιλόμορφη μετριότητά τους. Σε τέτοιους μαχητές της παράδοσης οφείλονται τα όσα καλά κάναμε στη συλλογική ιστορική μας διαδρομή, στην οποία αναπόφευκτα υπήρξαν και διαστήματα αδράνειας και μετριότητας.
Ποτέ όμως δεν υπήρξαν συμπεριφορές ικανές να ακυρώσουν τον σκοπό, τον ρόλο και την συλλογική μας αποστολή. Δεν υπήρξαν φαινόμενα ανάλογα με αυτά που μαστίζουν επί χρόνια τώρα τη δημόσια ζωή του τόπου μας. Πέρα από τον ανθρώπινο παράγοντα, ο λόγος ήταν η τήρηση κάποιον αρχών στη διοικητική λειτουργία των συλλόγων, οι οποίες είναι διαχρονικές και αυτονόητες.
Η διαδικασία της παράδοσης – παραλαβής, ανάμεσα στο απερχόμενο και στο νέο Δ.Σ, δεν είναι τύπος αλλά ουσία, που διασφαλίζει αν μη τι άλλο, τη σοβαρότητα του φορέα αλλά και των προσώπων που τον διοικούν . Το ίδιο και η τήρηση παραστατικών στοιχείων πάσης φύσεως δαπανών , η έκθεση εξελεγκτικής επιτροπής, καθώς και η λογοδοσία στη Γενική Συνέλευση, στην οποία πρέπει να προσφεύγει με σεβασμό το κάθε ΔΣ, το οποίο επίσης πρέπει να λειτουργεί συλλογικά. Ενέργειες που στοχεύουν στην «απλοποίηση» των παραπάνω θεσμοθετημένων, σε κάθε περίπτωση διαδικασιών , μπορεί να είναι αθώες – αφελείς , ενδέχεται όμως να είναι προσχηματικές και να υποκρύπτουν αξιοκατάκριτες, κατ’ επιεική έκφραση, συμπεριφορές.
Αυτό απέδειξε η πρόσφατη αρνητική εμπειρία, στην κορυφή της συλλογικής μας λειτουργίας, η οποία ουσιαστικά κατέδειξε την μεγάλη κρίση και παρακμή, που διέρχεται σήμερα ο χώρος μας, από την οποία πρέπει να βγούμε σύντομα. Αν αυτό δεν γίνει, θα αντιμετωπίσουμε υπαρξιακό πρόβλημα, δεδομένου ότι το κορυφαίο αυτό αρνητικό φαινόμενο προσβάλλει το θεμέλιο της εθελοντικής συμμετοχής και προσφοράς.
Η εμπειρία επίσης έδειξε ότι ο σεβασμός στη θεσμοθετημένη διαδικασία ανάδειξης των οργάνων είναι και αυτό ζήτημα ουσίας και όχι τύπου. Οι αρχαιρεσίες για την ανάδειξη των οργάνων των συλλόγων και των αντιπροσώπων στη Γ.Σ της ΠΟΣΣ γινόταν – στους συλλόγους που λειτουργούν πραγματικά – το πρώτο τρίμηνο του έτους, που συνέπιπτε με την εκλοαπολογιστική συνέλευση της ΠΟΣΣ, η οποία ελάμβανε χώρα στο τέλος Μαρτίου . Τούτο, πέραν του ότι ήταν θεσμοθετημένο, ήταν και σύμφωνο προς την νομιμότητα των αρχαιρεσιών . Διαπιστώνεται όμως σήμερα ότι και αυτή η διαδικασία έχει «απλοποιηθεί». Αρχαιρεσίες γίνονται, όπου γίνονται!!!,κατά το δοκούν και κατά το πώς ¨βολεύεται» κάποιος ή κάποιοι. Έτσι , ενδέχεται και ίσως έχει συμβεί, αντιπρόσωπος συλλόγου, που έχει λήξει η διετής θητεία του, να είναι υποψήφιος στις αρχαιρεσίες για ανάδειξη του Δ.Σ της ΠΟΣΣ, να εκλεγεί και ακολούθως, μετά από μια βδομάδα να μην εκλεγεί αντιπρόσωπος στις αρχαιρεσίες του συλλόγου ή να μην είναι υποψήφιος….Αυτό σημαίνει ότι έχουμε ένα ΔΣ της ΠΟΣΣ με αμφισβητούμενη, τουλάχιστον, νομιμότητα. Ενδέχεται όμως να έχουμε και μεθόδευση, η οποία νοθεύει τη βούληση της Γ.Σ, σύμφωνα με τις επιδιώξεις αυτού, που ενεργεί προς αυτή την κατεύθυνση.
Άρα λοιπόν , η θεσμική λειτουργία του κάθε φορέα δεν είναι αφόρητη τυπολατρεία. Η επίκληση ενός τέτοιου επιχειρήματος αποδείχθηκε ότι ήταν προσχηματική και εξέθρεψε τα γνωστά αρνητικά φαινόμενα που περιγράψαμε. Ο σεβασμός στη Γενική Συνέλευση του συλλόγου, εξοπλίζει τη δράση του με όρους διαφάνειας και αξιοπιστίας. Μια αξιοπιστία που την έχουμε ανάγκη σήμερα παρά ποτέ. Για να πνεύσει καθαρός αέρας, να φύγει η μπόχα της καμαρίλας, να έλθει πάλι η ελπίδα και τα νέα πρόσωπα, για την αναγέννηση σε όλα τα επίπεδα της συλλογικής μας λειτουργίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου