Το δικαστήριο δέχθηκε αποδεδειγμένα τα πραγματικά γεγονότα (με κάποια λάθη) και επισημαίνει ότι ναι μεν η βουλγαρική νομοθεσία επέβαλε όλα τα επώνυμα να έχουν κατάληξη «ωφ»» η «εφ», αλλά προβλέπονται εξαιρέσεις αν το απαιτεί η οικογενειακή, εθνική και θρησκευτική παράδοση κάποιου. Επικαλείται την υπ΄αρ. 2/18-2-98 απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου που τονίζει ότι ακόμη κι αν δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο για εθνικές μειονότητες τα σημαντικότερα στοιχεία για αναγνώριση εθνικής μειονότητας είναι η γλώσσα, τα ονόματα, η παράδοση και η πολιτιστική κληρονομιά και ότι ο όρος πρέπει να ερμηνευθεί σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και την Ευρωπαϊκή Κοινωνική Χάρτα.

H απόφαση επισημαίνει ότι το δικαίωμα στο όνομα είναι προσωπικό και αναφαίρετο, δέχεται ότι ο αιτών ανήκει στη μειονότητα των Σαρακατσάνων της Βουλγαρίας, της οποίας τα μέλη μεταξύ τους χρησιμοποιούν ελληνικά ονοματεπώνυμα, ότι έχουν ιδιαίτερες οικογενειακές και πολιτιστικές παραδόσεις και ότι έχει δικαίωμα να αποκαλείται με το όνομα με το οποίο είναι γνωστός στην εθνική ομάδα που ανήκει... Το δικαστήριο κρίνει ότι η πραγματική κατάσταση πρέπει να αναγνωρισθεί νομικά και να δοθεί η δυνατότητα στον Dimitar Grivof να γράφεται και αποκαλείται στο εξής Δημήτριος Γρίβας.
Η απόφαση είναι αξιοπρόσεκτη και αποδεικνύει ότι μάλλον αρχίζουν να «λιώνουν τα χιόνια» στη Βουλγαρία αλλά και αποκαλύπτει τις εκεί βαθιές ρίζες του ελληνισμού…
 
* Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΣ είναι δικηγόρος.
πρ.Γεν.Γραμματέας της Π.Ο.Σ.Σ.
πρ.Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.